Ja lopen dus. En ach als je dan toch nat moet worden kun je er maar beter een flinke wandeling van maken.

Eerst een rondje om de camping, dan door naar het uitzichtsrondje daarna dwars door het bos zonder pad. Duc zoekt het pad. Ik volg. Dan komen we op het pad wat we rondje bos noemen. Dan komen we weer thuis. Zes kilometer door de stromende regen en lekker dat dat is. Ons heerlijke kacheltje brandt, aangelegd door Ger. Na een droogbeurt van Duc en ik zei de gek heeft Fokke koffie voor me gemaakt. Mijn kleren hangen te drogen op de verwarming. Nu geniet van de koffie en geef mijn gedachten aan het papier.

Duc ligt te slapen aan mijn voeten.

Wat kan er in een jaar veel veranderen. Ons huis in Soest is verkocht. De spullen in de opslag. Fokke en ik plannen een paar weekenden om naar Frankrijk te rijden en dingen te regelen. Slapen doen we op de camping Domaine de la Gagère. Plantjes verhuizen we naar ons nieuwe verblijf. En nu, een jaar later, zit ik met natte haren bij mijn kacheltje. Alle spullen hebben een plek gevonden. Het huis is verbouwd. De zaadjes in de kas vragen om een plekje in de tuin.

De moestuin is een feit. Of het wat wordt gaan we zien. Het is hard werken maar ik geniet. Mijn zoon zei gelijk: jij kan echt niet zitten. Als het klaar is verzin je wel weer wat. . Ik geloof dat hij gelijk heeft.

Het maakt dat je voelt dat je leeft. Soms letterlijk omdat ik geen kont meer over heb van het spitten.

Wij leven een leven dat we ons twee jaar geleden niet hadden kunnen bedenken en we genieten.