Een nieuw jaar met nieuwe kansen en mogelijkheden.
Het nieuwjaarsrolletje is nog opgerold. We weten nog niet wat komen gaat. Hoeveel tranen en hoeveel vreugde geen idee.
Wat was is voorbij. Een jaar is afgesloten met alle plussen en minnen.
Voor ons komt er nu een jaar van genieten, ontmoeten en met de handjes in de klei.
De klussen zijn geklaard. Ons huis is af op wat kleine dingen na.
Het atelier is ingericht en wacht tot ik het ga gebruiken. De tuin is natuurlijk nooit klaar.
Vandaag hebben we de kleiwals in gebruik genomen. Vijftig vormpjes gemaakt voor onze kleurstalen.
Morgen ga ik voor het eerst na vijfendertig jaar weer draaien. Ik ben benieuwd wat er uit komt. Of het centreren nog lukt.
Dat centreren was ook weer even nodig in mezelf. Hoe laat ik los. Ik kan heel veel dingen laten, het zijn tijd geven maar met conflicten is het anders.
Wat ik zie bij conflicten is dat het altijd gaat om standpunt van waarneming. De één ervaart iets wat bij de ander anders binnen komt.
In deze tijd wordt het dan afgehandeld via een app. Gaat het dan niet zoals gedacht dan is het gelijk blokkeren en dus niet meer communiceren. Het conflict wordt daarmee niet opgelost.
En dan heb ik maar één keuze en dat is loslaten. Blijkt dat nu niet mijn sterkste kant te zijn!!!
Goeie oefening voor me en ik geloof dat het me dit keer lukt.
Ooit zei iemand tegen me: de eerste tien keer zijn moeilijk maar daarna wordt het steeds gemakkelijker. Ik voel nu dat hij gelijk had alleen heeft het wel wat langer geduurd.
Ik verleg mijn focus en kijk naar wat er vandaag en de afgelopen dagen weer allemaal is gebeurd.
Twee poesjes die samen in hun poezenhuisje slapen.
Duc die een vriendje had en daar nu al een dag naar aan het zoeken is.
Het vriendje is weer naar huis.
Wij zetten dingen, die we twee jaar geleden inpakten, op zijn plek.
De laatste dozen worden geleegd.
Tijd en ruimte voor de zussen die volgende week komen.
En daarna?
We zien wel wie of wat er komt.
De bedden liggen klaar.
