De zon kondigde het einde van de dag aan. Gouden stralen kleuren de wereld om mij heen. De maan wacht aan de zijlijn. Nog even en hij mag stralen over de nacht.

Ik kijk met mijn theater-ogen naar het licht en denk terug aan wat was.

Het theater.

In Izegem, waar ik vaak mocht spelen. Één van de vele prachtige locaties. Een prachtig theater, lieve mensen, en ik mag daar spelen.

Een grote zaal, zwarte vloer, lichttechniek zorgt voor een plasje licht waarin mijn decor staat. Tegenlicht blauw waardoor er diepte ontstaat. De muziek klinkt. De voorstelling begint. Na drie kwartier is het gedaan. Voor sommigen is het moeilijk dat het is afgelopen. Één kindje hoor ik zeggen: “allee die madam kan het toch nog eens doen?”

Dan weet ik dat het goed was.

Ik kijk om me heen. De zon is nog iets verder gezakt. Snel doorlopen anders is het te donker om hier nog te lopen.

Wat voel ik me rijk met al die prachtige herinneringen nu hier lopend met dat prachtige licht in deze prachtige omgeving.

Ik maak jullie deelgenoot door de foto’s die ik post. Maar, eerlijk, hier lopen, hier zijn is niet vast te leggen op de mooiste foto die ik kan maken.

Morgen doe ik weer een rondje als de zon het einde van de dag aankondigt.

Slaap lekker allemaal.