Wat leven we toch in een rare wereld op het moment.
De dreiging van oorlog.
De ene weersextreem volgt de ander op.
Maar dat zijn allemaal dingen die buiten ons bereik liggen.
Waar ik me wel over verbaas is het individualisme van de mensheid, in het bijzonder het gebruik van de telefoon. Maar ik betrap me er zelf op dat ik ook gevoelig voor dat ding ben.
Gek genoeg doe je het nooit goed.
Voorbeeld.
Zitten mensen lekker te eten in een restaurant maar hebben allemaal een telefoon in de hand. Kijk nou hoe raar. Op het moment dat je gebeld wordt neem je op, ik ook.
Dus hoe raar is dat eigenlijk?
We verwachten dat iedereen altijd bereikbaar is, maar vinden het vervolgens raar, dat ze met hun telefoon in de hand zitten.
Doordat we alles met elkaar delen worden waanideeën ook door meer mensen gelezen en geloofd. Dat maakt dat angsten nog harder worden aangewakkerd omdat we niet meer weten wat waar is.
Daarnaast is het mijn overtuiging dat de computer onze creativiteit om zeep helpt.
Je kunt kunst laten maken door de computer door alleen een woord of zin in te voeren en dan krijg je zomaar een prachtig schilderij. Even 3D printen en klaar.
We kunnen mensen dingen laten zeggen door (video-)manipulaties die niet van echt zijn te onderscheiden. De wereld is onbegrensd maar daardoor zo begrensd!!!!
Doordat alles kan hoeven we zelf steeds minder te denken.
De creativiteit is op deze manier uit de mens gehaald en die creativiteit hebben we juist zo nodig om alle problemen het hoofd te bieden. Omgaan met te weinig geld is creativiteit voor nodig. Hoe redden we de wereld? Betekent dat we naar nieuwe vormen van oplossingen moeten zoeken en dus creatief zijn.
Als je alle uren die je verdoet met je telefoon of tv optelt schrik je. Wat zouden we die tijd een boel leuker kunnen besteden.
Samen een spelletje doen. Tijd voor een goed gesprek.
Oke ik zit nu wel achter de computer om te schrijven. Maar………………….
Ik ben blij met het stukje bewustwording. Het begin van verandering. Verander de wereld en begin bij je zelf.
Daarom ben ik ook zo blij dat ik hier woon.
Oké we hebben vaak geen bereik.
Al die weertypen maken dat we regelmatig geen tv hebben.
In ons logeerhuis is sowieso geen tv.
Mensen die hier komen kijken verwonderen zich over de hoeveelheid werk die er verzet is.
Ja maar we konden toch ook niks anders?
Dat komt mee door de corona maar ook door al die andere factoren.
Ik ben blij met mijn zo nu en dan bereik. Zo hou ik contact met de wereld maar kan ik ook creëren omdat al het andere even niet kan.
Fijne dag met misschien even de telefoon uit?